Opinie

Job twittert

Een aantal maanden geleden mocht ik in een televisieprogramma aan Job Cohen (toen nog bobo van de PvdA) uitleggen hoe Twitter werkt. Daar ik kreeg ik exact 4,5 minuut de tijd voor, dus erg diep kon ik er niet op ingaan, maar het zette me wel aan het denken.

Bij de voorbereidingen van mijn – net niet – 5 minutes of fame, bezocht ik uiteraard het twitterprofiel van Job (ik tutoyeer maar even nu ik hem les heb gegeven). Mensenkinderen, wat een saai leesvoer was dat. Job is hier, Job is daar, Job doet dit, het was alsof ik toegang tot zijn agenda had gekregen. En hoewel zijn agenda vast vele malen spannender is dan mijn agenda, had ik toch op meer gehoopt.

De vrijheid die het internet heet

Doodsbang zijn ze van de vrijheid die het internet heet. Overheden, filmmaatschappijen, de muziekindustrie, de uitgeefwereld.  Allemaal even angstig voor het digitale wilde westen. Allemaal overhoop gegooid door die nieuwe wereld waar zij niet langer de baas zijn. Bang en gevaarlijk, want een kat in het nauw maakt nu eenmaal rare sprongen.

eReaden of papier readen?

Opgroeien boven een boekenwinkel. Is er een mooiere start in het leven denkbaar? Het was in mijn geval een antiquariaat, waarvan de eigenaar mij altijd in de winkel liet zitten. Ik mocht dan een boek uit de kinderboekensectie uitzoeken, kreeg een eigen tafeltje en zat de hele dag te lezen en pikzwarte thee te drinken. Die thee was vreselijk, maar de geur van oude boeken is voor eeuwig vergroeid met mooie herinneringen aan fantastische avonturen, allemaal tot leven gebracht door de pennenstreken van deze en gene.

Dat klopt niet hoor!

Het internet heeft iedereen tot mediamagnaat gemaakt. Nu we in Nederland met z’n allen op het web hangen, zijn we allemaal schrijver, eindredacteur en uitgever. Want de taal van het web is toch vooral het geschreven woord. En in een goed opgeleid land als Nederland zijn er maar weinig mensen die van letters geen woorden kunnen brouwen en van woorden geen zinnen.

Maar over de kwaliteit van al dat taalgebruik valt vreselijk te discussiëren. Breezah-taal, sms-lingo en vergeet ook vooral de autocorrectie-functie van al die slimme apparaten niet en voor je het weet ben je in een wereld terechtgekomen waarin het soms moeilijk te volgen is wat mensen nou eigenlijk proberen te zeggen.